Afgelopen zondag zijn een aantal Toesjanen, aanhang en kinderen naar de eredivisietopper Orion-Lycurgus geweest om de fijne kneepjes van het volleybal van de echte profs af te kijken. Uiteraard met speciale aandacht voor onze trainer van H1, Joris Marcelis, die bij Orion op diagonaal speelt. Met z’n 14en zaten we al vroeg klaar om ook de warming up mee te pakken. Veel rekken en stretchen is blijkbaar de trend!

Voor beide teams was dit de eerste echte krachtmeting van het seizoen. Dit was vanaf het eerste moment te zien. Er werd nerveus begonnen, waarbij met name de servicedruk nog wel wat te wensen over liet. De regel bij Toesj dat na een foute service de volgende altijd goed moet zijn was blijkbaar bij beide teams onbekend. Toch zag je de individuele kwaliteiten van de spelers duidelijk naar voren komen. De snelheid waarmee de ballen op de grond worden geslagen is absurd. Dat de verdediging die ballen ook meermaals van de grond houdt, is misschien nog wel absurder.

Over de hele wedstrijd kwam Orion vooral door eigen fouten net iets te kort. Nadat de eerste twee sets nipt door Lycurgus werden gewonnen, begonnen beide teams in de derde set de zenuwen van zich af te slaan. Orion moest wel, en begon daardoor op midden en diagonaal goed door te komen. Bij Lycurgus werd het spel vooral steeds rustiger, waardoor het oplossingsvermogen alleen maar toenam. Even leek Orion de laatste set naar zich toe te trekken door halverwege de set enkele punten uit te lopen. Maar Lycurgus had het vermogen om de laatste punten van de set nog even net wat extra’s te geven. Al met al op papier een makkelijke 3-0 overwinning voor Lycurgus, maar genoeg aanknopingspunten voor Orion om de volgende keer wel met de overwinning naar huis te gaan.

Na de wedstrijd werd er nog een biertje gedronken op de verjaardag van Joris en de wedstrijd uiteraard volop geanalyseerd. Joris, namens Toesj nogmaals van harte gefeliciteerd!